Grimms’ Fairy Tales – Public D

เจคอบและวิลเฮล์มกริมม์หรือที่รู้จักกันทั่วไปในชื่อพี่น้องกริมม์ไม่ได้เป็นนักเขียนเป็นหลัก แต่เป็นนักปรัชญาที่ชื่อยังคงเป็นที่รู้จักกันดีในสาขาภาษาศาสตร์เช่นเดียวกับผู้อ่านเทพนิยาย กฎของกริมม์เป็นกฎพื้นฐานในการศึกษาภาษาอินโด - ยูโรเปียนและพจนานุกรมภาษาเยอรมันส่วนใหญ่เป็นผลงานของพวกเขา แม้ว่านิทานจะตั้งใจให้เด็กอ่านเสมอ แต่ก็มีจุดมุ่งหมายเพื่อแสดงถึงวัฒนธรรมเยอรมันในระดับพื้นฐานที่สุด The Grimms คิดว่าวัฒนธรรมในระดับสามัญชนมีอยู่ในรูปแบบที่บริสุทธิ์ที่สุดและได้รับอิทธิพลน้อยที่สุดจากประเพณีต่างประเทศ
ในช่วงปลายศตวรรษที่สิบแปดหลังจากความซบเซาทางวัฒนธรรมหลายศตวรรษเยอรมนีได้สัมผัสกับยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาทางวัฒนธรรมซึ่งนำมาซึ่งความภาคภูมิใจในทุกสิ่งของเยอรมัน เทพนิยายเป็นส่วนสนับสนุนของ Grimms ในการออกดอกครั้งนั้น พวกเขายังคงเป็นหนึ่งในคอลเลกชันประจำชาติที่ใหญ่ที่สุดและมีชื่อเสียงที่สุด ในบรรดาเรื่องราวที่เป็นที่รู้จักกันดี ได้แก่ “ Hansel and Gretel”“ Snow White”“ The Golden Goose”“ The Goose Girl”“ Rumplestiltskin”“ The Frog Prince”“ The Juniper Tree” และ“ Snow White และโรสเรด” และสิ่งเหล่านี้และอื่น ๆ อีกมากมายกลายเป็นสมบัติของวัยเด็กในโลกตะวันตกอย่างไม่มีข้อกังขา ในหลาย ๆ กรณีหนังสือสำหรับเด็กที่ได้รับความนิยมจะกลายเป็นหนังสือเก่าอย่างรวดเร็วหรือมีผู้คนจำนวนมากอยู่เบื้องหลังหนังสือเล่มล่าสุด แต่ Grimm’s Fairy Tales ยังคงได้รับความนิยมเหมือนตอนที่ตีพิมพ์ครั้งแรก ฉบับใหม่ของเรื่องเดียวหรือของทั้งคอลเลกชันยังคงปรากฏทุกปี
คำว่าเทพนิยายใช้กับนิทานสำหรับเด็กที่สร้างและถ่ายทอดด้วยปากเปล่าและสำหรับเรื่องราวทางวรรณกรรมเช่นเรื่องที่ฮันส์คริสเตียนแอนเดอร์เซนซึ่งเลียนแบบนิทานพื้นบ้าน เรื่องราวของพี่น้องกริมม์เป็นนิทานพื้นบ้านที่แท้จริงและมีลักษณะบางอย่าง พวกมันสั้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้พวกมันเกี่ยวข้องกับแนวที่ชัดเจนและการซ้ำกันในโครงสร้างและภาษาคำอธิบายสั้น ๆ และมีสไตล์ตัวละครเป็นแบบแผนที่ชัดเจนการตั้งค่าในสถานที่และเวลามักคลุมเครือและเป็นเรื่องทั่วไปสัตว์สามารถพูดคุยได้และเวทมนตร์เป็นเรื่องธรรมดา เนื่องจากพวกเขามีสไตล์ดังนั้นจึงจำเป็นต้องฝึกฝนเพียงเล็กน้อยเพื่อเรียนรู้ที่จะเล่านิทานพื้นบ้านอย่างมีประสิทธิภาพ The Grimms ได้ปรับแต่งภาษาของเรื่องราวอย่างละเอียดในช่วงเจ็ดฉบับที่ตีพิมพ์ในช่วงชีวิตของพวกเขา แต่ความจริงที่ว่าเรื่องราวยังคงเป็นที่บอกเล่าได้อย่างมากนั้นแสดงให้เห็นถึงลักษณะทางปากเป็นหลัก