Grimms’ Fairy Tales – Public D

Jacob en Wilhelm Grimm, algemeen bekend als de gebroeders Grimm, waren niet in de eerste plaats schrijvers, maar filologen wier namen op het gebied van de taalkunde nog steeds even bekend zijn als bij sprookjeslezers. De wet van Grimm is een basisregel bij de studie van Indo-Europese talen, en het woordenboek van de Duitse taal is grotendeels hun werk. Hoewel de sprookjes altijd bedoeld waren om door kinderen te worden gelezen, waren ze ook bedoeld om de Duitse cultuur op het meest fundamentele niveau te vertegenwoordigen. De Grimms dachten dat cultuur op het niveau van het gewone volk in zijn puurste vorm bestaat en het minst wordt beïnvloed door buitenlandse tradities.
Tijdens de late achttiende eeuw, na eeuwen van culturele stagnatie, beleefde Duitsland een culturele renaissance, die een trots met zich meebracht voor alles wat Duits is. De sprookjes waren de bijdrage van de Grimms aan die bloei. Die van hen is nog steeds een van de grootste en zeker de bekendste nationale collecties. Tot de bekendste verhalen behoren 'Hans en Grietje', 'Sneeuwwitje', 'The Golden Goose', 'The Goose Girl', 'Rumplestiltskin', 'The Frog Prince', 'The Juniper Tree' en 'Snow White and Rose Red ”, en deze en vele andere zijn het onbetwiste bezit van de kindertijd in de westerse wereld geworden. In veel gevallen raken populaire kinderboeken snel gedateerd of raken ze op de achtergrond verdrongen door recentere boeken, maar Grimm's Fairy Tales blijft net zo populair als toen het voor het eerst werd gepubliceerd. Elk jaar verschijnen er nieuwe edities van losse verhalen of van de hele collectie.
De term sprookje wordt zowel gebruikt voor kinderverhalen die mondeling zijn gemaakt en overgedragen als voor literaire verhalen zoals die van Hans Christian Andersen, die de volksverhalen imiteren. De verhalen van de gebroeders Grimm zijn echte volksverhalen en hebben als zodanig bepaalde kenmerken. Ze zijn onvermijdelijk kort, ze brengen duidelijke parallellen en herhalingen in structuur en taal met zich mee, beschrijvingen zijn kort en gestileerd, karakters zijn duidelijke stereotypen, de setting en tijd zijn meestal vaag en algemeen, dieren kunnen praten en magie is alledaags. Omdat ze zo gestileerd zijn, is er heel weinig oefening nodig om een ​​volksverhaal effectief te leren vertellen. De Grimms verfijnden de taal van de verhalen uitgebreid in de loop van de zeven edities die tijdens hun leven werden gepubliceerd, maar het feit dat de verhalen in hoge mate tellable blijven, toont hun in wezen mondelinge aard.