Grimms’ Fairy Tales – Public D

Jacob i Wilhelm Grimm, powszechnie znani jako Bracia Grimm, nie byli przede wszystkim pisarzami, ale filologami, których nazwiska są nadal tak dobrze znane w dziedzinie językoznawstwa, jak czytelnikom bajek. Prawo Grimma jest podstawową zasadą w nauce języków indoeuropejskich, a słownik języka niemieckiego jest w dużej mierze ich dziełem. Chociaż bajki były zawsze przeznaczone do czytania przez dzieci, miały też przedstawiać kulturę niemiecką na jej najbardziej fundamentalnym poziomie. Grimms uważali, że kultura na poziomie zwykłych ludzi istnieje w swojej najczystszej postaci i jest najmniej podatna na obce tradycje.
Pod koniec XVIII wieku, po wiekach stagnacji kulturowej, Niemcy przeżyły kulturowy renesans, który przyniósł ze sobą dumę ze wszystkiego, co niemieckie. Bajki były wkładem Grimmów w ten rozkwit. Ich zbiór pozostaje jedną z największych i na pewno najbardziej znanych kolekcji narodowych. Do najbardziej znanych opowieści należą „Jaś i Małgosia”, „Królewna Śnieżka”, „Złota gęś”, „Gęsia dziewczyna”, „Rumpelsztyk”, „Żabi książę”, „Jałowiec” i „Królewna Śnieżka” i Rose Red ”, a te i wiele innych stały się niekwestionowaną własnością dzieciństwa w zachodnim świecie. W wielu przypadkach popularne książki dla dzieci szybko stają się przestarzałe lub zepchnięte na dalszy plan przez nowsze książki, ale Baśnie Grimma pozostają tak popularne, jak wtedy, gdy zostały opublikowane po raz pierwszy. Co roku pojawiają się nowe wydania pojedynczych opowiadań lub całej kolekcji.
Termin bajka jest używany zarówno do opowiadań dla dzieci, które zostały stworzone i przekazane ustnie, jak i do opowiadań literackich, takich jak te autorstwa Hansa Christiana Andersena, które naśladują formę baśni. Historie braci Grimm są autentycznymi opowieściami ludowymi i jako takie mają pewne cechy. Są nieuchronnie krótkie, zawierają oczywiste podobieństwa i powtórzenia w strukturze i języku, opisy są krótkie i stylizowane, postacie są oczywistymi stereotypami, miejsce i czas są zwykle niejasne i uogólnione, zwierzęta potrafią mówić, a magia jest na porządku dziennym. Ponieważ są tak wystylizowani, potrzeba bardzo niewiele praktyki, aby nauczyć się skutecznie opowiadać jakąkolwiek bajkę. The Grimms dopracowali język opowieści w ciągu siedmiu wydań, które zostały opublikowane za ich życia, ale fakt, że historie są nadal bardzo rozpowszechniane w telewizji, pokazuje ich zasadniczo ustny charakter.