Faqat Ahmoqlar 8 Soat Uhlaydi

UYG'ONISH
Kendinning yuziga kutilmagan tarsaki kelib tushganida
quyoshning chiqishiga hali bir soat bor edi. Jin Chalgandek
yotogʻidan sapchib turdi. Yotog'i oldida katta, ajoyib bir odam
Kendinga qarab kulimsirab turardi. Sochlari o'ta g'ayritabiiy
bo'lib, har bir tolasi go'yo kamondan uchib chiqishga shay
turgan o'qqa o'xshardi. Kiyimi esa toshbaqaning kosasini esga
solardi. Oyoqlari yo'q deydigan darajada kichik, qo'llari esa
aksincha, nihoyatda katta edi. Go'yoki, biroz avval Kendinning
yuziga tushgan shapaloq ayni shu g'alati odam jimjilog'ining ishi
edi. Nima bo'lganini anglay olmagan Kendin o'ziga kelgach,
tarsaki ta'siri ostida qo'rqqancha ikkilangan ko'yi so'radi:
- Menga nima bo'ldi?
- Qo'rqma, xavotirli narsa emas, seni shunchaki jin chaldi!, - dedi
bahaybat qo'lli, mitti oyoqli odam. Insonni dahshatga soladigan
bu javobdan Kendin o'zini yo'qotib qo'ydi.
-Jin?! Qanaqa jin?, - dedi Kendin asabiy, hayron va qo'rqqan
olá.
U g'alati odam mitti oyoqlarini xuddi bir baleron kabi mohirlik
bilan o'ynatar, havoda go'yo pichoqning ustida aylanayotgandek
aylanar, soʻngra birdan toʻxtab, soʻzlashda davom etardi:
- Homens jinman. Haligi bor ediku, “Mendan nima tilasang,
tilagingni bajo keltiraman” deydigan jin. Hah, mana o'sha
homens homem!
Kendin dovdirab qoldi. Jin ekanini aytgan bu gʻayritabiiy maxluq
so'zlashda davom etdi:

Dasturni yuklab olib davomini o'qishingiz mumkin.