Faqat Ahmoqlar 8 Soat Uhlaydi

UYG'ONISH
Kendinning yuziga kutilmagan tarsaki kelib tushganida
quyoshning chiqishiga hali bir soat bor edi. Jin Chalgandek
Yotog'idan sapchib turdi. Yotog'i oldida katta, ajoyib bir odam
Kendinga qarab kulimsirab turardi. Sochlari oʻta gʻayritabiiy
bo'lib, har bir tolasi go'yo kamondan uchib chiqishga shay
turgan oʻqqa oʻxshard. Kiyimi esa toshbaqaning kosasini esga
solaridi. Oyoqlari yoʻq deydigan darajada kichik, qoʻllari esa
aksincha, nihoyatda katta edi. Go'yoki, biroz avval Kendinning
yuziga tushgan shapaloq ayni shu gʻalati odam jimjilogʻining ishi
edi. Nima bo'lganini anglay olmagan Kendin o'ziga kelgach,
tarsaki taʼsiri ostida qoʻrqqancha ikkilangan koʻyi soʻradi:
- Menga nima bo'ldi?
- Qoʻrqma, xavotirli narsa emas, seni shunchaki jin chaldi!, - dedi
bahaybat qo'lli, mitti oyoqli odam. Insonni dahshatga soladigan
bu javobdan Kendin o'zini yo'qotib qo'ydi.
- Jin?! Qanaqa jin?, - dedi Kendin asabiy, hayron va qo'rqqan
olada.
U gʻalati odam mitti oyoqlarini xuddi bir baleron kabi mohirlik
bilan o'ynatar, havoda go'yo pichoqning ustida aylanayotgandek
aylanar, soʻngra birdan toʻxtab, soʻzlashda davom etardi:
- Uomini Jinman. Haligi bor ediku, “Mendan nima tilasang,
tilagingni bajo keltiraman” deydigan jin. Ah, mana o'sha
uomini uomo!
Kendin dovdirab qoldi. Jin ekanini aytgan bu gʻayritabiiy maxluq
soʻzlashda davom etdi:

Dasturni yuklab olib davomini o'qishingiz mumkin.