Holy Bible, New Testament

ที่ทันสมัย​​คัมภีร์ไบเบิลแบ่งออกเป็นสองส่วนหลักพระคัมภีร์เก่า (มักจะเรียกว่า "คนไม่ดี") และพันธสัญญาใหม่ (ผิดพลาดที่มักจะคิดว่าจะเป็นที่ "ดี") แต่ละเหล่านี้ประกอบไปด้วยหลายคน "หนังสือ" บุคคลซึ่งถูกแบ่งออกเป็นบทและโองการสำหรับอ้างอิงได้ง่าย "บทร้อยกรองและ designations" ที่มีการพัฒนาสายไม่ได้ที่ยังหลงเหลืออยู่ในต้นฉบับที่เก่าแก่ที่สุดและแม้ว่าจะค่อนข้างสะดวกสำหรับผู้อ่านบางครั้งก็ให้ความรู้สึกที่ผิดพลาดของ discreteness ส่งผลให้บ่อยหย่ากับใบเสนอราคาที่พระคัมภีร์จากบริบทของพวกเขา (การทำเหมืองแร่อ้างแสดงให้เห็นผลที่น่าเกลียด ) ส่วนที่เป็นบทและโองการยังมักจะใช้ในงานพระคัมภีร์เหมือนเช่นคัมภีร์กุรอ่านและหนังสือของมอร์มอน

    "หนังสือ" คำนี้ยังมีความเข้าใจผิดมันเป็นจับทุกระยะยาวสำหรับชนิดที่แตกต่างของการเขียนที่แตกต่างกันอย่างมากในระยะเวลาและวัตถุประสงค์ "หนังสือ" ของพระคัมภีร์อาจจะเป็นประวัติศาสตร์บัญชี, กฎหมาย, ตำนานพื้นบ้านบรรยายบทกวีวรรณกรรมลึกลับหรือตัวอักษร เมื่อเป็นเช่นนั้นข้อพระคัมภีร์ที่ยกมาในการแยกต้องมีการตีความแตกต่างกันขึ้นอยู่กับที่ส่วนหนึ่งของพระคัมภีร์มาจาก

    พันธสัญญาใหม่เริ่มต้นด้วยพระประวัติสี่แมทธิวมาร์คลุค (เรียกว่าสรุปพระวรสาร) และจอห์นซึ่งบอกเล่าเรื่องราวของเวลาของพระเยซูบนโลกถูกตรึงกางเขนและกลับไปที่ชีวิตของเขาปาฏิหาริย์ที่เขาทำถูกกล่าวหาว่าเขาและ ปรัชญาและคำสอน จากนั้นจะมีตัวอักษรหลายโบสถ์ที่พึ่งส่วนใหญ่เขียนโดยซาอูลแห่งทาร์ซัหลังจากการแปลงของเขาและใช้ชื่อของพอล เหล่านี้เป็นที่รู้จักกันว่าเป็น "จดหมาย" พันธสัญญาใหม่ wraps กับหนังสือวิวรณ์เรื่องคิดโดยที่จะเกี่ยวกับการสิ้นสุดของโลกหรืออย่างน้อยจักรวรรดิโรมัน

    พันธสัญญาใหม่ถูกเขียนเกือบเฉพาะใน "Koine" รูปแบบของกรีกห้องใต้หลังคาที่เป็นภาษากลางของที่สุดของลุ่มน้ำทะเลเมดิเตอร์เรเนียนภายใต้จักรวรรดิโรมันในช่วงต้น
    พันธสัญญาใหม่เป็นกวีนิพนธ์คอลเลกชันของงานคริสเตียนที่เขียนในภาษากรีกที่พบบ่อยของศตวรรษแรกในช่วงเวลาที่แตกต่างกันโดยนักเขียนหลายคนที่อยู่ในช่วงต้นสาวกของชาวยิวของพระเยซูชาวนาซาเร็ ธ ในเกือบทุกประเพณีคริสเตียนทั้งหมดในวันนี้พันธสัญญาใหม่ประกอบด้วย 27 หนังสือ ต้นฉบับตำราถูกเขียนขึ้นในครั้งแรกและอาจจะเป็นศตวรรษที่สองของยุคคริสต์โดยทั่วไปเชื่อว่าจะเป็นใน Koine กรีกซึ่งเป็นภาษากลางของตะวันออกของทะเลเมดิเตอร์เรเนียนจากพ่วงของอเล็กซานเดมหาราช (335-323 BC) จนถึง วิวัฒนาการของไบเซนไทน์กรีก (ค. 600) ทั้งหมดของงานที่จะถูกรวมเข้าไว้ในพันธสัญญาใหม่ที่ดูเหมือนจะได้รับการเขียนไม่ช้ากว่ารอบที่ 150

   พันธสัญญาใหม่ประกอบด้วย
     - สี่เรื่องเล่าจากชีวิตการเรียนการสอนความตายและการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซูที่เรียกว่า "พระวรสาร" (หรือบัญชี "ข่าวดี");
     - การเล่าเรื่องของกระทรวงอัครสาวกในคริสตจักรยุคแรกเรียกว่า "กิจการของอัครทูต" และอาจจะเขียนโดยนักเขียนเช่นเดียวกับประวัติของลุคซึ่งมันยังคง;
     - ยี่สิบเอ็ดตัวอักษรมักจะเรียกว่า "จดหมาย" ในบริบทพระคัมภีร์ที่เขียนโดยนักเขียนต่างๆและประกอบด้วยคริสต์ศาสนาให้คำปรึกษาการเรียนการสอนและการแก้ปัญหาความขัดแย้งและ
     - คัมภีร์ของศาสนาคริสต์, หนังสือวิวรณ์ซึ่งเป็นหนังสือพยากรณ์ที่มีคำแนะนำบางอย่างเพื่อเจ็ดเร่งเร้าจากเอเชียไมเนอร์ แต่ส่วนใหญ่ที่มี prophetical สัญลักษณ์เกี่ยวกับเวลาสิ้นสุด