Biblia

พันธสัญญาใหม่พันธสัญญาใหม่

พระคัมภีร์คริสเตียนเป็นชุดของตำราคริสเตียนศักดิ์สิทธิ์ ตำราต่าง ๆ เหล่านี้ถูกเรียกมาตั้งแต่สมัยโบราณมีเพียง "หนังสือ" เนื่องจากคำว่า "พระคัมภีร์" เป็นรูปแบบพหูพจน์ของคำภาษากรีก "biblos"

มันแตกต่างจาก Tanakh ซึ่งเป็นข้อความศักดิ์สิทธิ์ของศาสนายูดายและอาจเรียกว่า "พระคัมภีร์" ชื่อเดียวกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งในรุ่นฮีบรูไบเบิล หนังสือของเขาอยู่ในส่วนแรกของพระคัมภีร์คริสเตียนโดยใช้ชื่อของ "พันธสัญญาเดิม"

พระคัมภีร์คริสเตียนแบ่งออกเป็นสองส่วนคือพันธสัญญาเดิมและพันธสัญญาใหม่ พันธสัญญาเดิมมีงานเขียนที่เขียนต่อพระเยซูคริสต์และหนังสือของพันธสัญญาใหม่เขียนขึ้นหลังจากเขา

พันธสัญญาเดิม
หนังสือในพันธสัญญาเดิมเป็นหนังสือของฮีบรูไบเบิลแม้ว่านิกายคริสเตียนจะแตกต่างกันเล็กน้อยในเรื่องนั้น มันเป็นช่วงเวลาของศาสนาคริสต์มีความแตกต่างในศาสนายิวที่เกี่ยวกับหนังสือถือว่าเป็นตำราศักดิ์สิทธิ์ ปัญหาถูกลบออกจาก 80 AD เมื่อนักวิชาการชาวยิวใน Jabneh (Jamnia) ยืนหยัดอย่างเข้มแข็งต่อผู้ติดตามของพระเยซู
เมื่อถึงตอนนั้นคริสเตียนก็คุ้นเคยกับข้อความศักดิ์สิทธิ์ที่แปลในภาษากรีกรุ่นศตวรรษที่ 2 หรือที่รู้จักกันในชื่อพระคัมภีร์ไบเบิลฉบับเซกจินต์และมีหนังสือหลายเล่มที่ไม่ได้อยู่ในต้นฉบับภาษาฮีบรูหรืออราเมอิกหรือเขียนโดยตรงในภาษากรีก .
ดังนั้นคริสเตียนคัมภีร์ไบเบิลจึงมีหนังสือ 7 เล่ม (สองเล่มคือ Maccabees, Joshua bin Shira, Wisdom, Tobith, Judith และ Baruch รวมถึงส่วนของ Esther และ Daniel) ที่ชาวยิวไม่ยอมรับ

มาร์ตินลูเทอร์ปฏิเสธในหนังสือทั้ง 7 เล่มในศตวรรษที่ 16 จากนั้นส่วนใหญ่เป็นโปรเตสแตนต์ แต่ถูกนำมาใช้มากขึ้นโดยโบสถ์คาทอลิกและออร์โธดอกซ์ในนามของดิวเทอโร

พันธสัญญาใหม่
พระคัมภีร์ใหม่มีหนังสือ 27 เล่ม สี่คนแรกคือพระวรสารทั้งสี่ที่มีเรื่องราวชีวิตการกระทำและคำพูดของพระเยซู
อื่น ๆ คือการกระทำของอัครสาวก, Epistles ของอัครสาวกโดยเฉพาะอย่างยิ่งอัครสาวกเปาโลและการเปิดเผยของจอห์น