Dalí Museus

„W tym uprzywilejowanym miejscu rzeczywistość i wzniosłość niemal się stykają. Mój mistyczny raj zaczyna się na równinie Empordà, jest otoczony wzgórzami les Alberes i znajduje swoją pełnię w zatoce Cadaqués. Ten kraj jest moją stałą inspiracją”.
Trójkąt Dalinian to figura geometryczna, która pojawiłaby się na mapie Katalonii, gdybyśmy narysowali linię łączącą gminy Púbol, Portlligat i Figueres. Ta przestrzeń, obejmująca czterdzieści kilometrów kwadratowych, zawiera elementy, które składają się na wszechświat Dali: rezydencje, teatr-muzeum, krajobraz, światło, architekturę, mitologię, zwyczaje, gastronomię… i że są one niezbędne zrozumieć twórczość i życie Salvadora Dali.

Trójkąt Dalinian pozwala odkrywać wszechświat Salvadora Dali i stanowi bramę do świata, który oferuje odwiedzającym nową wiedzę i doświadczenia.
Teatr-Muzeum Dalego w Figueres, największy surrealistyczny obiekt na świecie, zajmuje budynek starego Teatru Miejskiego, zbudowanego w XIX wieku, zniszczonego pod koniec wojny domowej. Na tych ruinach Salvador Dalí postanowił stworzyć swoje muzeum. „Gdzie, jak nie w moim mieście, miałoby trwać to najbardziej ekstrawaganckie i solidne moje dzieło, gdzie indziej? Teatr Miejski, to, co z niego zostało, wydało mi się bardzo odpowiednie, i to z trzech powodów: po pierwsze, bo jestem malarz wybitnie teatralny; drugie, że Teatr jest tuż przed kościołem, w którym zostałem ochrzczony; i trzecie, że właśnie w sali Teatru wystawiłem pierwszą próbkę malarstwa”.
Trzy przestrzenie muzealne są objęte nazwą Dalí Theatre-Museum:
- Pierwszy to format starego spalonego teatru przekształconego w Teatr-Muzeum w oparciu o kryteria i projekt samego Salvadora Dali (sale od 1 do 18). Ten zespół przestrzeni tworzy pojedynczy obiekt artystyczny, w którym każdy element jest niezniszczalną częścią całości.
- Drugi to zespół pomieszczeń powstały w wyniku postępującej rozbudowy Teatru-Muzeum (sale od 19 do 22).
- Trzeci zawiera obszerną kolekcję biżuterii wykonanej przez Dalego w latach 1941-1970 (Sales 23-25).


Zamek Gala Dalí w Púbol, otwarty dla publiczności od 1996 roku, pozwala odkryć średniowieczną budowlę, w której Salvador Dalí zmaterializował przepełniony twórczy wysiłek, myśląc o osobie, Gali i funkcji, aby była odpowiednim miejscem do odpoczynku i schronienia jego żona Upływ czasu zadecydował o przekształceniu tej przestrzeni w latach 1982-1984 w ostatnią pracownię Salvadora Dali i mauzoleum jego muzy.

Dokumentowana od XI wieku podstawowa konstrukcja obecnego budynku, skupiona wokół wysokiego i wąskiego dziedzińca, musi być umieszczona w drugiej połowie XIV wieku i na początku XV wieku. Możemy odwiedzić: prywatne pokoje Gali, pokoje od 1 do 11; ogród, pomieszczenia 14 i 15; dziesięcina lub krypta na Galę, sala 12; oraz sala 7, przeznaczona na wystawy czasowe.


Dom Salvadora Dali w PortLligat był jedynym stabilnym domem i warsztatem Salvadora Dali; miejsce, w którym zwykle mieszkał i pracował do 1982 roku, wraz ze śmiercią Gali, osiedlił się w Castell de Púbol.

Salvador Dalí osiadł w 1930 roku w małej chatce rybackiej w Portlligat, zwabiony krajobrazem, światłem i odosobnieniem tego miejsca. Od tej początkowej budowy przez 40 lat tworzył swój dom. Jak sam to określał, było to „jak prawdziwa struktura biologiczna (...). Każdy nowy impuls w naszym życiu odpowiadał nowej komórce, komorze”. W domu można wyróżnić trzy obszary: gdzie toczyła się najbardziej intymna część życia Dalích, parter i pokoje od 7 do 12; Pracownia, sale 5 i 6, z mnóstwem obiektów związanych z działalnością artystyczną; oraz patio i przestrzenie zewnętrzne, przestrzenie od 14 do 20, bardziej przeznaczone do życia publicznego.