أحدب نوتردام

Francuska powieść romantyczna Victora Hugo, która dotyczy wydarzeń z jego powieści historycznej Notre-Dame de Paris i w której rozgrywają się najważniejsze części powieści. Wielki francuski poeta Alphonse de Lamartine (1790-1869) opisał Victora Hugo po ukazaniu się powieści jako „Szekspira powieści”.
Victor Hugo zawsze sprzeciwiał się niesprawiedliwości i brakowi sprawiedliwości, słuchał głosu słabych i pokrzywdzonych, a on, jako oryginalny twórca, nie żył tchórzliwie, uspokajając się milczeniem i jednym z jego najbardziej piękne postacie fikcyjne (postać garbusa) i na pozór garbus zakochał się w pięknej młodej kobiecie próbującej kilkakrotnie poświęcić dla niej życie. Wydawało się, że to miłość mężczyzny do kobiety, a pisarz podniósł swój poziom z umiejętności portretowania, ale rzeczywistość jest taka, że ​​garbus, ze swoją kalectwem, wyparciem i uciskiem, którego doznał, zakochał się w cieple ludzkiego piękna, którego został pozbawiony (które jest obecne także w jego głębi). Albo okaleczenie własnego ciała, a nie tylko miłość mężczyzny do kobiety.
Celem jego poświęceń dla niego było zachowanie tego ludzkiego piękna przy życiu, aby egzystencja nie została mu pozbawiona. Z rozmachem uświadomił sobie (a był garbusem), że unicestwienie jego brzydkiego ciała oznacza ciągłość jego pięknego człowieczeństwa garbus z Notre Dame pozostał za murami katedry, odizolowany od świata, niezdolny do jakiegokolwiek zewnętrznego kontaktu, jako symbol upośledzenia, które trzyma go z dala od świata, i jako oskarżenie wobec społeczeństwa która izoluje i ukrywa upośledzenia, gardzi słabymi i żeruje na pokrzywdzonych, a tym wszystkim steruje system sfer rządzących. Kobiety) zmiana zachodzi i ma zdolność zmiany biegu wydarzeń, a los władzy staje się ręce tych, którzy ich kontrolują, a Dzwonnik z Notre Dame przewyższa wszystkich, stając się lepszym od nich.