علامہ اقبال کی مشہور شاعری - ک

เซอร์ อัลลามา มูฮัมหมัด อิกบาล (อูรดู: محمد اِقبال‎; 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2420 – 21 เมษายน พ.ศ. 2481) หรือที่รู้จักในชื่อ อัลลามา อิกบัล เป็นกวี ปราชญ์ นักทฤษฎี และทนายความในบริติชอินเดีย เขาได้รับสมญานามว่าเป็น "บิดาฝ่ายวิญญาณแห่งปากีสถาน" เนื่องด้วยคุณูปการต่อประเทศชาติ บทกวีของอิกบาล การสนับสนุนทางการเมือง ความหน้าซื่อใจคด และการวิจัยทางวิชาการและวิชาการมีความโดดเด่น เขาเป็นแรงบันดาลใจให้ขบวนการปากีสถานในอังกฤษอินเดียและถือเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงของวรรณคดีภาษาอูรดูแม้ว่าเขาจะเขียนทั้งภาษาอูรดูและเปอร์เซีย แต่ไม่เคยในภาษาปัญจาบภาษาแม่ของเขาเอง

อิกบาลได้รับการยกย่องว่าเป็นกวีที่มีชื่อเสียงจากชาวอินเดีย ปากีสถาน ชาวอิหร่าน บังคลาเทศ และนักวิชาการวรรณกรรมนานาชาติคนอื่นๆ แม้ว่าอิกบาลจะเป็นที่รู้จักกันดีในฐานะกวี แต่เขายังเป็น "นักคิดเชิงปรัชญาของชาวมุสลิมในยุคปัจจุบัน" ที่ได้รับการยกย่องอีกด้วย

ในเอเชียใต้และโลกที่พูดภาษาอูรดูส่วนใหญ่ อิกบาลได้รับการยกย่องว่าเป็นเชออี-มัชริก (ภาษาอูรดู: شاعر مشرق‎, "กวีแห่งตะวันออก") เขายังถูกเรียกว่า Mufakkir-e-Pakistan (ภาษาอูรดู: مفکر پاکستان‎, "นักคิดแห่งปากีสถาน"), Musawwir-e-Pakistan (ภาษาอูรดู: مصور پاکستان‎, "จิตรกรแห่งปากีสถาน") และ Hakeem-ul-Ummat (ภาษาอูรดู) : حکیم الامت‎, "ปราชญ์แห่งอุมมะห์") รัฐบาลปากีสถานตั้งชื่อให้เขาเป็น "กวีแห่งชาติปากีสถาน" อย่างเป็นทางการ[8] วันเกิด Yōm-e Welādat-e Muḥammad Iqbāl (ภาษาอูรดู: یوم ولادت محمد اقبال‎) หรือวันอิกบัล เป็นวันหยุดนักขัตฤกษ์ในปากีสถาน

Bang-e-Dara ของ Iqbal (The Call of the Marching Bell) คอลเลกชั่นกวีนิพนธ์ภาษาอูรดูชุดแรกของเขา ตีพิมพ์ในปี 1924 ซึ่งเขียนขึ้นในช่วงชีวิตของเขาที่แตกต่างกันสามช่วง บทกวีที่เขาเขียนขึ้นจนถึงปี 1905 ซึ่งเป็นปีที่เขาเดินทางไปอังกฤษ สะท้อนถึงความรักชาติและภาพธรรมชาติ รวมทั้ง "Tarana-e-Hind" ("The Song of India") และ "Tarana-e-Milli" ( "เพลงของชุมชน") บทกวีชุดที่สองมีอายุระหว่างปี ค.ศ. 1905-1908 เมื่ออิกบาลศึกษาในยุโรปและศึกษาธรรมชาติของสังคมยุโรป ซึ่งเขาเน้นย้ำว่าได้สูญเสียคุณค่าทางจิตวิญญาณและศาสนา สิ่งนี้เป็นแรงบันดาลใจให้อิกบาลเขียนบทกวีเกี่ยวกับมรดกทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของศาสนาอิสลามและชุมชนมุสลิมด้วยมุมมองระดับโลก อิกบาลขอเรียกร้องให้ชุมชนมุสลิมทั้งหมด ซึ่งเรียกกันว่าอุมมะห์ ให้นิยามการดำรงอยู่ส่วนบุคคล ทางสังคม และการเมืองตามค่านิยมและคำสอนของศาสนาอิสลาม

ผลงานของอิกบาลเป็นภาษาเปอร์เซียตลอดอาชีพการงานของเขา แต่หลังจากปี ค.ศ. 1930 งานของเขาส่วนใหญ่เป็นภาษาอูรดู ผลงานของเขาในช่วงนี้มักมุ่งเป้าไปที่มวลชนชาวมุสลิมในอินเดียโดยเฉพาะ โดยเน้นที่ศาสนาอิสลามและการปลุกจิตวิญญาณและการเมืองของชาวมุสลิมให้เข้มแข็งยิ่งขึ้น ตีพิมพ์ในปี 1935 Bal-e-Jibril (ปีกของกาเบรียล) ได้รับการยกย่องจากนักวิจารณ์หลายคนว่าเป็นกวีนิพนธ์ภาษาอูรดูที่ดีที่สุดของเขา และได้รับแรงบันดาลใจจากการมาเยือนสเปนของเขา ที่ซึ่งเขาได้เยี่ยมชมอนุสาวรีย์และมรดกของอาณาจักรแห่งทุ่ง ประกอบด้วย ghazals บทกวี quatrains และ epigrams และมีความหลงใหลในศาสนาอย่างมาก

Pas Cheh Bayed Kard ai Aqwam-e-Sharq (เราจะทำอย่างไร O Nations of the East?) รวมถึงบทกวี "Musafir" ("นักเดินทาง") อีกครั้ง Iqbal พรรณนารูมีเป็นตัวละครและให้การอธิบายความลึกลับของกฎหมายอิสลามและการรับรู้ของ Sufi อิกบาลคร่ำครวญถึงความแตกแยกและความแตกแยกในหมู่มุสลิมอินเดียและประเทศมุสลิม

วิสัยทัศน์ของ Iqbal เกี่ยวกับประสบการณ์ลึกลับนั้นชัดเจนในหนึ่งในภาษาอูรดู ghazals ของเขา ซึ่งเขียนขึ้นในลอนดอนในช่วงสมัยเรียนของเขา บางโองการของ ghazal นั้นคือ:

แอพ Allama Iqbal Shayari มี Allama Iqbal Shayari ในภาษาอูรดู มีมากกว่าร้อย Shayari หรือบทกวีของ Allama Iqbal
Allama Iqbal เป็นนักปรัชญา กวี และนักการเมืองในบริติชอินเดีย
แอพ Allama Iqbal Shayari มีคอลเลกชันที่ดีของ Allama Iqbal Shayari ในภาษาอูรดูพร้อมภาพที่ออกแบบมาอย่างสวยงามซึ่งคุณสามารถแชร์บน Facebook, Twitter, WhatsApp และแพลตฟอร์มโซเชียลมีเดียอื่น ๆ

บทกวีของ Iqbal บางส่วน ได้แก่ :
- Shayari
- Shaaer อี Mashriq
- ภาษาอูรดู Shayari Allama Iqbal
- Zarb e Kaleem โดย Allama Iqbal
- สารานุกรม IQBAL - หนังสือทั้งหมด
- kulliyat e iqbal ภาษาอูรดูหนังสือ
- ภาพสะท้อนของอิกบาล
- บังอีดารา
- ชิกวาจาวาบอีชิกวา